ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΜΕΤ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

---

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ερμιόνη Καϊσερλή
"Assumption" για ορχήστρα εγχόρδων και άρπα     
Διεύθυνση ορχήστρας: Ελπινίκη Ταστσόγλου           
 
Νικηφόρος Κουρμπέτης
“ Limbo Rock” για συμφωνική ορχήστρα  
Διεύθυνση ορχήστρας: Παύλος Έλληνας
     
L.v. Beethoven (1770-1827)
Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.5, έργο 73 σε Μιb Μείζονα "Αυτοκρατορικό"
I. Μέρος-Allegro         
Σολίστ: Alexander Jurak
Διεύθυνση ορχήστρας: Χριστίνα Παντελίδου          
 
C.M.v. Weber (1786-1826)
Κονσέρτο για κλαρινέτο και ορχήστρα αρ.2, έργο 74, J118 σε Μιb Μείζονα
I. Μέρος-Allegro                 
Σολίστ: Ειρήνη Χαραλαμπάκη
Διεύθυνση ορχήστρας: Ελπινίκη Ταστσόγλου  
 
C. Saint-Saëns (1835-1921)
Κονσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ.3, Op.61σε Σιb ελάσσονα
I. Μέρος- Allegro non troppo 
Σολίστ: Logan Chiang
Διεύθυνση ορχήστρας: Γεώργιος Βράνος
 
G. Mahler (1860-1911)
Συμφωνία αρ.5
IV.Μέρος, "Adagietto"-Sehr langsam
Διεύθυνση ορχήστρας: Γεώργιος Βράνος

---

Λίγα λόγια για τα έργα:
Η Συμφωνική Ορχήστρα του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας σας ταξιδεύει μουσικά μέσα από ένα πολύπλευρο στιλιστικά μουσικό πρόγραμμα, στο οποίο λαμβάνουν μέρος ταλαντούχοι νέοι σολίστες, συνθέτες και μαέστροι από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το πρόγραμμα αρχίζει με την Assumption για ορχήστρα εγχόρδων και άρπα, ένα έργο στο οποίο η συνθέτης Ερμιόνη Καϊσερλή από την Ειδίκευση “Σύνθεση”, ενδιαφέρεται κυρίως για την συνύπαρξη των ηχοχρωμάτων αυτών των συγκεκριμένων οργάνων. 
Στην συνέχεια θα ακούσουμε ένα άλλο σύγχρονο έργο, το Limbo Rock για συμφωνική ορχήστρα, του φοιτητή επίσης της Ειδίκευσης «Σύνθεση» Νικηφόρου Κουρμπέτη, το οποίο είναι ένα έργο για πιάνο - 6 χέρια και ορχήστρα. Κύρια επιρροή υπήρξε η φράση: «και μόνη καταδίκη είναι να ζούμε με πόθο που ποτέ δεν βρίσκει ελπίδα», από την Κόλαση του Δάντη (μετάφραση: Δημήτρη Μαυρίκιου), όταν ο ποιητής με τον δάσκαλο και οδηγό του Βιργίλιο, βρίσκεται στον πρώτο κύκλο της κόλασης, που χαρακτηρίζεται ως limbo. Το έργο αναφέρεται σε αυτούς που αναμένουν για μια αλλαγή, μα παραμένουν αδρανείς και παθητικοί στην επίτευξή της. Έτσι, το στοιχείο της αναμονής διαπερνά όλη την μουσική αφήγηση. Οι δύο πόλοι, πιάνο και ορχήστρα, δεν εκφράζουν μια ανταγωνιστική σχέση, θυμίζοντας την αρχή του κοντσέρτου, αλλά και οι δύο μαζί, διανθίζουν παράλληλα την ίδια μελωδία από μια διαφορετική οπτική γωνία.   
Ακολουθεί το πασίγνωστο Kονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.5, Op.73 σε Μιb Μείζονα, επονομαζόμενο Αυτοκρατορικό, από το οποίο θα ακούσουμε το I.Μέρος “Allegro”. Ο Beethoven συνέθεσε το κοντσέρτο το 1809, ενώ βρισκόταν στη Βιέννη. Η πρεμιέρα του έγινε στις 28 Νοεμβρίου 1811 στη Λειψία, με τον Friedrich Schneider ως σολίστα και τον Johann Philipp Christian Schulz να διευθύνει την Gewandhaus Ορχήστρα. Ο Beethoven, ο οποίος συνήθως ήταν ο σολίστ, δεν μπορούσε να παίξει λόγω της επιδεινούμενης ακοής του. Τα στρατιωτικά στοιχεία και ο συμβολισμός του έργου χαρακτηρίζουν το ηρωικό του ύφος. Ο Beethoven χρησιμοποίησε πρωτοποριακές προσεγγίσεις στο κομμάτι, όπως την έναρξη της σόλο εισόδου χωρίς ορχηστρική εισαγωγή, την επιμήκυνση του κονσέρτου και τη δημιουργία μιας νέας σχέσης μεταξύ πιάνου και ορχήστρας. Η προέλευση της προσωνυμίας Αυτοκρατορικό είναι αβέβαιη· Το Kονσέρτο δεν έχει καμία σχέση με οποιονδήποτε αυτοκράτορα, και σύμφωνα με τους Donald Tovey και Betsy Schwarm, ο Beethoven θα το απεχθανόταν λόγω της αποδοκιμασίας του απέναντι στις κατακτήσεις του Ναπολέοντα.
Στην συνέχεια θα ακούσουμε το I΄Μέρος-Allegro, του πανέμορφου Kονσέρτου για κλαρινέτο και ορχήστρα αρ.2, Op.74, J118 σε Μιb Μείζονα του Carl Maria von Weber. Το κονσέρτο αυτό το συνέθεσε το 1811 για τον βιρτουόζο κλαρινέτου Heinrich Joseph Baermann, μετά από ανάθεση του βασιλιά Μαξιμιλιανού Α' Ιωσήφ της Βαυαρίας. Το έργο θεωρείται πρωτοποριακό για τη ρομαντική σολιστική λογοτεχνία του οργάνου. Ο Weber υιοθέτησε νέες τεχνικές στη γραφή για ορχήστρα, όπως την πιο έντονη χρήση των πνευστών και των τυμπάνων, καθώς και διαιρεμένα περάσματα στις φωνές των εγχόρδων.    
Ακολουθεί το I.Μέρος- Allegro non troppo, από το εξαιρετικό Kονσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ.3, Op.61 σε Σιb ελάσσονα, του Camille Saint-Saëns. Το κοντσέρτο γράφτηκε τον Μάρτιο του 1880. Ο συνθέτης το αφιέρωσε στον συνθέτη-βιρτουόζο Pablo de Sarasate, ο οποίος ερμήνευσε το σόλο μέρος στην πρεμιέρα του έργου, τον Οκτώβριο του 1880 στο Αμβούργο. Παρόλο που το 3o Kοντσέρτο για βιολί φαίνεται να έχει λιγότερες τεχνικές απαιτήσεις σε σχέση με τα προηγούμενα, η μελωδική του εφευρετικότητα και η ιμπρεσιονιστική λεπτότητα του, θέτουν σημαντικές ερμηνευτικές προκλήσεις. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο, το 3o Κοντσέρτο, έχει παραμείνει ως το πιο γνωστό κονσέρτο για βιολί του συνθέτη, που παίζεται έως σήμερα.
Η συναυλίας μας θα τελειώσει με το ωραιότατο IV.Μέρος, "Adagietto"-Sehr langsam- από τη Συμφωνία αρ.5 του Gustav Mahler. Την Συμφωνία έγραψε ο συνθέτης μεταξύ του έτους 1901 και του 1902 και η πρεμιέρα έγινε το 1904 στην Κολωνία όπου ο ίδιος ο συνθέτης διηύθυνε την Gürzenich Orchester. Ανάμεσα στα πιο χαρακτηριστικά της στοιχεία είναι το συχνά ερμηνευόμενο Adagietto. Tο Μέρος αυτό για άρπα και έγχορδα ξεχωρίζει, καθώς προσφέρει μια λυρική και ευαίσθητη αντίθεση σε σχέση με την περίπλοκη ενορχήστρωση της Συμφωνίας. Αυτό το IV.Μέρος έχει αποκτήσει ιδιαίτερη δημοτικότητα και συχνά ερμηνεύεται ανεξάρτητα, αποτελώντας ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα έργα του Mahler. Αν και το Adagietto ερμηνευόταν συχνά ως αυτοτελές έργο, απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα με την ταινία Θάνατος στη Βενετία του Luchino Visconti το 1971. Από τότε, η μουσική έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλούς τομείς, από τη διαφήμιση και το καλλιτεχνικό πατινάζ μέχρι την τηλεόραση και άλλες κινηματογραφικές παραγωγές, καθιστώντας το Adagietto ως το πιο γνωστό έργο του Mahler στο ευρύ κοινό. Ιδιαίτερα, έχει χρησιμοποιηθεί σε εκδηλώσεις μνήμης μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες.