ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΝΕΑΝΙΚΗΣ-ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ & ΦΥΤΩΡΙΟΥ Σ.Φ.Μ.Θ.

Οι ρίζες από τα κάλαντα φτάνουν βαθιά στον χρόνο, ήδη από την εποχή του Ομήρου και την αρχαιότητα. Τότε συναντάμε το έθιμο της ειρεσιώνης, κατά το οποίο τα παιδιά περιδιάβαιναν τα σπίτια μεταφέροντας ευχές για καλή τύχη και γονιμότητα, μέσα από τραγούδια και παινέματα. Στην περίοδο μεταξύ 15 Δεκεμβρίου και 15 Ιανουαρίου -που αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Ποσειδεώνα- τα παιδιά τραγουδούσαν στους δρόμους κρατώντας την ειρεσιώνη: ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης στολισμένο με καρπούς και μάλλινα νήματα (από το "είρος" ή "έρειον", που σημαίνει μάλλινο νήμα).
​Παρόμοια εορταστικά τραγούδια εμφανίζονται και κατά τη ρωμαϊκή εποχή, όταν Ρωμαίοι και Έλληνες τιμούσαν τα Σατουρνάλια ή Κρόνια και τις Καλένδες. Όπως ήταν αναμενόμενο, η επίσημη Χριστιανική Εκκλησία αντέδρασε έντονα σε αυτά τα ειδωλολατρικά κατάλοιπα. Με την πάροδο του χρόνου, τα έθιμα ενσωματώθηκαν στις Χριστιανικές γιορτές όλων των χωρών, μεταφέροντας τα κάλαντα -ένα έθιμο προγενέστερο του Χριστιανισμού- στις εορταστικές εκδηλώσεις του Δωδεκαημέρου, από την παραμονή των Χριστουγέννων έως τα Φώτα.