Ο.Μ.Μ.Θ. - ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΠΙΖΑ
Μουσική παράσταση, μικτό θέαμα-ακρόαμα της
Σοφίας Καμαγιάννη, πάνω στην πολυπρισματική ποίηση της
Κικής Δημουλά
Μετά τον πολύ επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων στο Θέατρο Τζένη Καρέζη στην Αθήνα, το
Πέρασα…, μουσική παράσταση , μικτό θέαμα-ακρόαμα πάνω στην πολυπρισματική ποίηση της Κικής Δημουλά, θα δώσει δύο μοναδικές παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, την Παρασκευή 24 και το Σάββατο 25 Νοεμβρίου (ώρα έναρξης: 21:00)
Έχοντας
προίκα τις άριστες κριτικές και το δυνατό χειροκρότημα του μεγάλου αριθμού θεατών, οι οποίοι την παρακολούθησαν στην Αθήνα, η παράσταση παρουσιάζεται σε σύλληψη, μουσική και σκηνοθεσία της συνθέτριας –πιανίστα και με πολλούς δίσκους στο ενεργητικό της Σοφίας Καμαγιάννη.
Να θυμηθούμε ότι η Σοφία Καμαγιάννη έχει κατακτήσει ήδη το κοινό της συμπρωτεύουσας με τη μουσική της για τους Πέρσες στο ΚΘΒΕ το 2014.
Πέρασα …
Με κύριο «σώμα» τον λόγο της Κικής Δημουλά και όχημα τη μουσική, η Σοφία Καμαγιάννη χτίζει μια παράσταση η οποία επιχειρεί να αγγίξει πολύπλευρα τον θεατή. Έχοντας ακριβό δώρο τη φωνή της ποιήτριας (εκτός από τις απαγγελίες της Κικής Δημουλά, θα ακουστεί σε απρόσμενες ηχογραφήσεις στίχων της που αποτελούν έναν μη συνηθισμένο τρόπο ακρόασης της ποίησης) η παράσταση σε συνδυασμό με ένα μουσικό – ηχητικό κόσμο, προσκαλεί σε ένα κολλάζ αισθήσεων.
Τρία πρόσωπα πρωταγωνιστούν στο έργο, πρόσωπα που εμπεριέχουν το ένα το άλλο, είναι σε διαρκή αλληλεπίδραση και σύνδεση και συναποτελούν το πρόσωπο της κεντρικής ηρωίδας. Επικοινωνούν πέρα από τον χρόνο, «απ΄ τον μέσα ουρανό μιας μνήμης» αλλά εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο.
Η «ανάγκη για χειροπιαστά πράγματα…» αποτυπώνεται, μέσω της πρόζας, σε ένα πρόσωπο, την α' ηθοποιό, (
Γιώτα Φέστα) που βιώνει τη ρεαλιστική πραγματικότητα, με ανοιχτούς πάντα αισθητήρες.
Η β' ηθοποιός (
Θεοδοσία Σαββάκη) και ερμηνεύτρια των τραγουδιών κινείται σε ένα πιο φαντασιακό κόσμο όπου το τραγούδι και οι μουσικές μετασχηματίζουν το νόημα του ποιητικού λόγου.
Τέλος, η ηχογραφημένη και ηλεκτρονικά επεξεργασμένη φωνή της ποιήτριας, ως ένα άλλο κομμάτι του εαυτού της ηρωίδας, μας μεταφέρει σε έναν κόσμο πιο εξωλογικό, ονειρικό, ασυνείδητο.
Η Κική Δημουλά για τη Σοφία Καμαγιάννη
"Η μεγάλη εκτίμηση μου για την στέρεη αξία της Σοφίας Καμαγιάννη δεν οφείλεται σε μια φιλία που είχε την τύχη να μην είναι επιφανειακή.
Για να γίνω σαφέστερη, η Καμαγιάννη ασκώντας με τη συνθετική δεινότητα την περιβεβλημένη με την ιέρεια φωνή της, μετάγγισε στη δική μου θνητή φωνή, την αύρα της τέχνης της. Αυτό σημαίνει δεσμός πλέον, αφού ενώθηκαν το αίμα της χαρισματική έμπνευσης της Σοφίας με τη δική μου θνητή φωνή. Ας ξεκαθαρίσω, ότι δεν είναι αυτή η ευτυχής συνεργασία που με παρασύρει να επαινέσω την πολυσύνθετη δεινότητα της Καμαγιάννη. Είναι από καθαρή ανάγκη μου να διαδώσω τις πολλές ευχαριστίες που της οφείλω, επειδή κατάφερε αυτή την εξαύλωση της ύλης που με αποτελεί."
Κική Δημουλα
Η Σοφία Καμαγιάννη για την Κική Δημουλά
«Η πρώτη μας επαφή μέσω αλληλογραφίας, το 2000, πρόσθεσε μία σπίθα στον ήδη μαγικό κόσμο που η ποίησή της έχτιζε μέσα μου εκείνη τη δύσκολη, σε προσωπικό επίπεδο, εποχή. Σιγά-σιγά ήμουν σίγουρη οτι θα καταπιανόμουν μουσικά με το έργο της, χωρίς να έχω αποφασίσει ακόμα τον τρόπο, λόγω της ιδιόμορφης γραφής της. Το ουσιαστικό βήμα έγινε το 2008 με το ποίημά της «Το διαζευκτικόν ή», το οποίο περιλαμβάνεται στο CD μου με τον τίτλο «Στων άστρων την άλω». Τότε έγινε η πρώτη συνεργασία μας, την ηχογράφησα να το απαγγέλει και ακολούθησε ηλεκτρονική επεξεργασία. Η τόσο θερμή υποδοχή της σε έναν σύγχρονο, ακουστικό τρόπο προσέγγισης της ποίησης, καθώς και ο ενθουσιασμός της, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για εμένα. Πάντα με άξονα τη φωνή της άνοιξε ο δρόμος για διάφορες προσεγγίσεις στη συνέχεια: μελωδικές, ρυθμικές, ηχοχρωματικές. Από τις συναντήσεις μας συνέλεξα πολύτιμο υλικό που θα ακουστεί για πρώτη φορά σε αυτή την παράσταση.
Με το πέρασμα του χρόνου προχώρησα και σε μελοποιήσεις ποιημάτων της (ή αποσπασμάτων) και σταδιακά έφτασα να χτίσω ένα ολόκληρο έργο πολλαπλών αναγνώσεων της ποίησής της, όπως έχει περιγραφεί πιο πάνω, με κέντρο τη μουσική. Θέλω να πιστεύω οτι η παράσταση αυτή θα έχει την ευκαιρία να ταξιδέψει όσο γίνεται περισσότερο, εντός και εκτός Ελλάδας, μετά τις ήδη κλεισμένες πρώτες παραστάσεις του φθινοπώρου.
Μαζί με την ποιήτρια Δημουλά κουβαλώ μέσα μου και τον άνθρωπο Δημουλά, τη γενναιοδωρία της, τη φιλική μας σχέση όλων αυτών των χρόνων · νιώθω ευγνώμων. Το έργο αυτό είναι ένα εσωτερικό χρέος και αποτελεί φόρο τιμής σε όλα όσα μου έχει προσφέρει».