Daniel Harding

Γεννημένος στην Οξφόρδη, ο Daniel Harding ξεκίνησε την καριέρα του ως Βοηθός του Sir Simon Rattle στη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου του Μπέρμιγχαμ, με την οποία πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο το 1994. Συνέχισε ως Βοηθός του Claudio Abbado στη Φιλαρμονική του Βερολίνου και πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Ορχήστρα, στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, του 1996.
Είναι ο Κύριος Προσκεκλημένος Διευθυντής Ορχήστρας της Συμφωνικής του Λονδίνου, Μουσικός Διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σουηδικού Ραδιοφώνου και Κύριος Διευθυντής της Ορχήστρας Δωματίου Mahler. Στις προηγούμενες θέσεις που κατείχε περιλαμβάνονται εκείνες του Κύριου Διευθυντή της Συμφωνικής του Trondheim στη Νορβηγία (1997-2000), του Κύριου Προσκεκλημένου Διευθυντή της Συμφωνικής Norrköping στη Σουηδία (1997-2003) και του Μουσικού Διευθυντή της Deutsche Kammerphilharmonie Bremen (1997-2003). Είναι τακτικός επισκέπτης της Staatskapelle της Δρέσδης, της Φιλαρμονικής της Βιέννης (έχοντας διευθύνει και τις δύο στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ), της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, της Βασιλικής Concertgebouworkest, της Leipziger Gewandhausorchester και της Orchestra Filarmonica della Scala. Άλλες στιγμές της καριέρας του ως Διευθυντή Ορχήστρας περιλαμβάνουν συνεργασίες με την Ορχήστρα του Ραδιοφώνου της Βαυαρίας, τη Φιλαρμονική του Μονάχου, την Εθνική Ορχήστρα της Λυών, τη Φιλαρμονική του Όσλο, τη Φιλαρμονική του Λονδίνου, τη Βασιλική Φιλαρμονική της Στοκχόλμης, την Ορχήστρα Santa Cecilia της Ρώμης, την "Ορχήστρα του Διαφωτισμού", τη Φιλαρμονική του Ρότερνταμ, την Ορχήστρα του Ραδιοφώνου της Φρανκφούρτης και την Orchestre des Champs-Elysées. Στις Η.Π.Α. και τον Καναδά συνεργάστηκε με την Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας, τη Φιλαρμονική του Λος Άντζελες, τις Συμφωνικές των Σικάγο, Ατλάντας, Βαλτιμόρης, Χιούστον και Τορόντο.
Το 2005 εγκαινίασε τη σεζόν στη La Scala του Μιλάνου διευθύνοντας μια νέα παραγωγή του Idomeneo του Mozart. Επέστρεψε το 2007 για τη Salome του R. Strauss, ενώ το 2008 θα διευθύνει τα έργα Bluebeard’s Castle του Bartók και Il Prigionero του Dallapiccola. Η εμπειρία του στην όπερα περιλαμβάνει επίσης τα έργα The Turn of the Screw του Britten και Wozzeck του Berg στο Royal Opera House, Covent Garden, καθώς επίσης και Don Giovanni και Le nozze di Figaro του Mozart στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ με τη Φιλαρμονική της Βιέννης. Στενά συνδεδεμένος με το Φεστιβάλ της Aix-en-Provence, έχει διευθύνει νέες παραγωγές των Così fan tutte (Mozart) σε σκηνοθεσία Patrice Chéreau, Don Giovanni (Mozart) σε σκηνοθεσία Peter Brook, The Turn of the Screw σε σκηνοθεσία Luc Bondy, La Traviata (Verdi) σε σκηνοθεσία Peter Mussbach, Eugene Onegin (Tchaikovsky) σε σκηνοθεσία Irina Brook και, πιο πρόσφατα, Le nozze di Figaro σε σκηνοθεσία Vincent Boussard. Έχει επίσης διευθύνει, μεταξύ άλλων, Die Zauberflöte (Mozart) στη Βιέννη, Die Entführung aus dem Serail (Mozart) στην Bayerische Staatsoper του Μονάχου και Jenůfa (Janáček) για την Εθνική Όπερα της Ουαλίας.
Ο Daniel Harding πραγματοποιεί ηχογραφήσεις αποκλειστικά για την Deutsche Grammophon και ο πρώτος του δίσκος για την εταιρεία είναι μια ηχογράφηση της Sinfonie Nr. 10 του Mahler με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, που κυκλοφόρησε φέτος. Στο παρελθόν ανήκε στο δυναμικό των καλλιτεχνών της Virgin/EMI και οι ηχογραφήσεις του για τη συγκεκριμένη εταιρεία περιλαμβάνουν τη Sinfonie Nr. 4 του Mahler με την Ορχήστρα Δωματίου Mahler, τα Preludes του Beethoven και τις Sinfonien Nr. 3 και 4 του Brahms με την Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, τον Don Giovanni του Mozart και το The Turn of the Screw του Britten (που απέσπασε το Βραβείο "Choc de l' année 2002", το "Grand Prix de l' Académie Charles Cros" κι ένα Βραβείο "Gramophone", και τα δυο με την Ορχήστρα Δωματίου Mahler), έργα του Lutosławski με τη Solveig Kringelborn και τη Νορβηγική Ορχήστρα Δωματίου και έργα του Britten με τον Ian Bostridge και την Britten Sinfonia (απέσπασε το Βραβείο "Choc de L' année 1998").
Το 2002 έλαβε τον τίτλο "Chevalier de l' Ordre des Arts et des Lettres" ("Ιππότης των Τεχνών και των Γραμμάτων") από τη Γαλλική Κυβέρνηση.