Jean Noël Lavesvre
Σκηνικά
Ζωγράφος και γλύπτης, η πρώτη του θεατρική εμπειρία χρονολογείται από το 1973 με τo έργo Amor de don Perlimplín con Belisa en su jardín του F. G. Lorca, σε σκηνοθεσία Ρ. Ροντρίγκεζ. Για την Όπερα της Μασσαλίας σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια της La Traviata (1984) σε σκηνοθεσία Christiane Issartel. Με το Charles Roubaud ανέλαβε τα σκηνικά και τα κοστούμια του Don Quichotte (1986), ενώ στη συνέχεια, με το Jacques Karpo σχεδίασε τα σκηνικά για τις όπερες Le Roi d̉ Ys του Eduard Lalo (Φεστιβάλ του Καρπεντράς, 1984), Tannhäuser (Μασσαλία, 1985 και Οράγγη, 1986), Die Walküre (1987) και Mefistofele (1988), παραγωγή που ανέβηκε πάλι το Φεβρουάριο του 1994. Δημιούργησε επίσης τα σκηνικά και τα κοστούμια για τη Manon στο Θέατρο της Μετς (1989) και για το Le Rossignol του Stravinsky (και τα δυο έργα σε σκηνοθεσία Christiane Issartel), καθώς και για το Mozart του Sacha Guitry (1991). Στην Όπερα της Μασσαλίας υπέγραψε επίσης τα σκηνικά και τα κοστούμια της La Périchole (1989), της Madama Butterfly (1991, παραγωγή που ανέβηκε και στην έναρξη της σαιζόν 1994/95) και της Μanon (1993). Tον ίδιο χρόνο, στο Φεστιβάλ Φθινοπώρου του Semur-en-Auxois, σχεδίασε και υλοποίησε τα σκηνικά για τον Don Giovanni του Mozart, σε σκηνοθεσία του Charles Roubaud. Η Opéra-Comique τον προσκαλεί το 1990 και τo 1995 για τα κοστούμια της Manon και τα σκηνικά της Lakmé. Tο 1997 ο Jean-Noël Lavesvre υπέγραψε τα σκηνικά της νέας παραγωγής της Όπερας της Μασσαλίας, του Prince Igor του A. Borodin, και αυτά της νέας παραγωγής του Faust για το άνοιγμα της Όπερας της Σαγκάης, το Νοέμβριο του 1998. Τον επόμενο χρόνο σχεδιάζει τα σκηνικά της νέας παραγωγής του Ernani στην Όπερα της Μασσαλίας, το 2001 υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια των Les Pêcheurs de Perles (νέα παραγωγή σε σκηνοθεσία Christiane Issartel), καθώς επίσης τα κοστούμια του Macbeth, του Don Quichotte (2002) και για τη σαιζόν 2003/2004 τα σκηνικά της νέας παραγωγής της Όπερας της Μασσαλίας για τον Ιl Trovatore. Πέραν αυτών, ο Lavesvre συμμετείχε σε δυο εκθέσεις αφιερωμένες στη Μαρία Κάλλας (ζωγραφική και γλυπτική), στο Παρίσι, το 1982 και το 1987.