Με ελληνικούς υπότιτλους
Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών (strobe lights).
Μια παράσταση του Joachim Latarjet βασισμένη σε κείμενα των Joachim Latarjet και Alban Lefranc
Τα σύνορα, η επικράτεια, η περιοχή από την οποία προερχόμαστε, η περιοχή στην οποία ζούμε, ο λόγος για τον οποίο ζούμε εκεί, το πώς ήρθαμε. Τι πάει να πει σπίτι μου; Ποια γεγονότα με οδήγησαν εδώ που είμαι; Ποιες είναι οι ιστορίες που με έκαναν να βρίσκομαι εδώ;
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό που κάνει μια ζωή ή την ιστορία μιας ζωής είναι κατά κάποιο τρόπο μία αρχαιολογική ανασκαφή: Ξέχωρα θραύσματα διαχωρισμένα το ένα από το άλλο με μεγάλα κενά. Χώροι, ιστορίες, εικόνες και ήχοι.
Σε μια φωτογραφία τραβηγμένη στην Τουρκία, μια πινακίδα δείχνει δύο ονόματα πόλεων, Μπάντιρμα και Μπούρσα, εκεί όπου γεννήθηκαν ο παππούς μου και η γιαγιά μου αντίστοιχα, Έλληνες της Μικράς Ασίας. Παιδί, κοιτάω αυτήν τη φωτογραφία και σκέφτομαι: Άραγε υπάρχει ένα σήμα δρόμου Λυών-Θεσσαλονίκη;
Γεννήθηκα στη Γαλλία από Γάλλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Για να παντρευτούν οι γονείς μου, οι παππούδες μου έθεσαν τρεις όρους: Τα παιδιά να βαφτιστούν χριστιανοί ορθόδοξοι. Τα παιδιά να έρχονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Τα παιδιά να μιλάνε ελληνικά. Βαφτίστηκα χριστιανός ορθόδοξος. Πήγαινα στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι. Δεν μιλάω πολύ καλά ελληνικά.
Με αφετηρία αυτό το «σύμπτωμα» -να μη μιλάω τη μητρική μου γλώσσα- θέλησα να μιλήσω με τη μητέρα μου, προσπαθώντας να καταλάβω για ποιο λόγο μου αρνήθηκε την είσοδο στον ελληνικό της «κόσμο».
Συγκεντρώθηκε μια ιστορία η οποία εξελίχθηκε σε μια μυθοπλασία για το θέατρο. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας, μιας γυναίκας Ελληνίδας, μιας γυναίκας Ελληνίδας και Γαλλίδας.
Δεν είναι η μία και μετέπειτα η άλλη, είναι η μία και η άλλη. Είναι Ελληνίδα το 1965 στη Θεσσαλονίκη και Γαλλίδα το 1968 στο Παρίσι. Δεν έχει καμία προφορά, τίποτα, εξαφάνισε κάθε ίχνος από την χώρα της καταγωγής της.
Γιατί;
Οι ερωτήσεις αυτές είναι μια προσέγγιση φυσικά στο θέμα της ξενιτιάς, της γλώσσας, της μνήμης. Τι αφήνουμε πίσω μας όταν φεύγουμε; Τι εγκαταλείπουμε; Ποιο κομμάτι μας μένει μακριά από εμάς;
Με μια Γαλλίδα ηθοποιό, μια Ελληνίδα ηθοποιό, έναν ηθοποιό-χορευτή, έναν χορευτή-ηθοποιό και έναν μουσικό, δημιουργούμε μία μυθοπλασία όπου φανταζόμαστε αυτή τη γυναίκα και στη συνέχεια φανταζόμαστε καταστάσεις, διαλόγους. Χορεύουμε επίσης. Φτιάχνουμε μία θεατρική οικογενειακή μυθολογία με μουσική.
Joachim Latarjet
Μουσική - Σκηνοθεσία
Joachim Latarjet
Καλλιτεχνική συνεργασία
Alexandra Fleischer
Φωτισμοί
Léandre Garcia Lamolla
Ήχος
François Vatin
Κοστούμια
Nathalie Saulnier
Παραγωγή
Compagnie Oh ! Oui