Ensemble Orchestral de Paris

Ορχηστρικό Σύνολο του Παρισιού
Μουσικός Διευθυντής: John Nelson

Το Ορχηστρικό Σύνολο του Παρισιού ιδρύθηκε το 1978 από τους Jean-Pierre Wallez και Marcel Landowski. Υπό τη διεύθυνση των διαδοχικών της διευθυντών Jean-Pierre, Armin Jordan και, έως το 1997, Jean-Jacques Kantorow, το Ορχηστρικό Σύνολο του Παρισιού κατάφερε να αποκτήσει έναν ιδιαίτερο ηχητικό χρωματισμό αλλά και να κατέχει ένα μεγάλο ρεπερτόριο.
Πράγματι, το Ορχηστρικό Σύνολο του Παρισιού, που είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του λεγόμενου σχηματισμού του Μανχάϊμ που χρησιμοποιούσαν ο Mozart και ο Haydn, επιθυμεί να συνδέεται με ένα ρεπερτόριο πιο πλατύ από αυτό που ερμηνεύεται παραδοσιακά από αντίστοιχους σχηματισμούς. Από τις μεγάλες σελίδες του κλασσικού ρεπερτορίου έως τις δημιουργίες σύγχρονων έργων (σχεδόν σαράντα τον αριθμό, από την ίδρυσή του) περνώντας βεβαίως από τη μουσική, ιδιαίτερα τη γαλλική, του δέκατου ένατου και του εικοστού αιώνα, το μουσικό πρόγραμμα του Ορχηστρικού Συνόλου του Παρισιού χαρακτηρίζεται πάντα από την επιθυμία της ανακάλυψης, του ανοίγματος προς έργα λιγότερο γνωστά ή έργα συνθετών που δεν ερμηνεύονται τόσο συχνά.
Το ίδιο αυτό ανοιχτό πνεύμα αντικατοπτρίζεται στην επιλογή των προσκεκλημένων από το Σύνολο καλλιτεχνών: συχνά, δίπλα σε μουσικούς παγκόσμιας εμβέλειας, περιλαμβάνονται νέα ταλέντα που θα είναι ίσως οι μεγάλοι του μέλλοντος. Πέρα από τις καθαρά ορχηστρικές του δραστηριότητες, το Ορχηστρικό Σύνολο του Παρισιού αφιερώνει μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς του στην Όπερα: Mozart “Idomeneo”, “Die Zauberflötte” ("Ο Μαγεμένος Αυλός"), “La Clemenza di Tito” (στην Aix-en-Provence το 1988), “Die Entführung aus dem Serail” ("Η Αρπαγή από το Σεράϊ'), “Le Nozze di Figaro” ("Οι Γάμοι του Φίγκαρο") (Aix, 1991), Glück “Orfeo” ("Ορφέας") (Παρίσι, 1988), Strauss “Ariadne auf Naxos” ("Η Αριάδνη της Νάξου") (Παρίσι, 1993), Britten “A Midsummer Night’s Dream” ("Όνειρο Θερινής Νυκτός") (Aix, 1991), καθώς και έργα που είναι λίγο γνωστά όπως “Il Barbiere di Siviglia” ("Ο Κουρέας της Σεβίλλης") του Morlacchi (Montpellier, 1993) και "Οιδίπους επί Κολονώ" του Sacchini (Montpellier, 1992) ή έργα που ερμηνεύονται σπάνια, όπως "Η ανθρώπινη φωνή" (“La Voix Humaine”) του Francis Poulenc. Μέσα στα πλαίσια της σύμβασης που έχει υπογράψει με την Opéra Comique, το Ορχηστρικό Σύνολο του Παρισιού ερμήνευσε το 1994 / 95 το "Une Petite Flûte Enchantée" ("Ένας Μικρός Μαγεμένος Αυλός") εμπνευσμένο από τον Mozart και την "Bohème" του Puccini. To 1995 / 96 ακολουθούν οι "Les Joyeuses Commères de Windsor" ("Εύθυμες Κουτσομπόλες του Windsor") του Otto Nicolai, "Le Barbier de Séville" ("Κουρέας της Σεβίλλης") του Rossini και η "Carmen" του Bizet. To 1996 / 97, "La Dame Blanche" ("Η Λευκή Κυρία") του F. A. Boieldieu και "Le Comte d’Ory" ("Κόμης του Ορύ") του Rossini. Το 1997 / 98, “Nacht in Vanedig”, “La Finta Semplice“ και “La Sonnambula”. Πάντα στην Opéra Comique, οι μουσικοί του Ορχηστρικού Συνόλου του Παρισιού εγκαινίασαν έναν κύκλο μουσικής δωματίου.
Τελευταία ενασχόληση του Ορχηστρικού Συνόλου του Παρισιού, οι δισκογραφικές ηχογραφήσεις. Όλοι οι προσανατολισμοί του μουσικού του ρεπερτορίου βρίσκονται στις τελευταίες του εκδόσεις: σύγχρονη μουσική με την ηχογράφηση του Magnificat του Jean-Louis Florentz, κλασσικό ρεπερτόριο με τις τέσσερις τελευταίες συμφωνίες και τα κοντσέρτα για πιάνο του Mozart με τη Maria Tipo. “Die Zauberflöte”, "Τα Τελευταία επτά Λόγια του Χριστού" ή το σύνολο των κοντσέρτο εκκλησιαστικών οργάνων του Johan Sebastian Bach, γερμανική μουσική με τον "Αρχοντοχωριάτη" (" Le Bourgeois Gentilhomme") του Richard Strauss και ένα δίσκο γαλλικής μουσικής αφιερωμένο σε, εν μέρει, ανέκδοτα έργα του Camille Saint-Saëns, υπό τη διεύθυνση του Jean-Jacques Kantorow για την ΕΜΙ Γαλλίας και που βραβεύθηκε με το "Χρυσό Διαπασών" ("Diapason d’Or"). Στην ΕΜΙ Γαλλίας επίσης, δυο μουσικές σκηνής του Ernest Chausson, "Ο Μύθος της Αγίας Καικιλίας" ("Le Mythe de Sainte Cécile") και η "Θύελλα" ("La Tempête") με τους Isabelle Vernet, Laurence Dale, Marie-Ange Todorovitch, François Leroux, Jean-Philippe Laffont και τη Χορωδία Fenimes της Radio-France (Γαλλικής Ραδιοφωνίας), όλοι υπό τη διεύθυνση του Jean-Jacques Kantorow. Ο δίσκος αυτός βραβεύθηκε με το " Choc du Monde de la Musique" ("Έκπληξη του Κόσμου της Μουσικής"). Το Ορχηστρικό Σύνολο του Παρισιού ηχογράφησε ένα δεύτερο δίσκο αφιερωμένο στο Saint-Saëns, το "Σπάρτακο" ("Spartacus"), στην ΕΜΙ Γαλλίας, που έλαβε και πάλι ένα "Χρυσό Διαπασών". Κυκλοφορούν επίσης: ένας δίσκος αφιερωμένος στο Marcel Landowski με τους Georges Prêtre, Lord Yehudi Menuhin, Patrice Fontanarosa, Gérard Poulet και Jacques Tadel καθώς και η ηχογράφηση της "Λευκής Κυρίας" του Boieldieu υπό τη διεύθυνση του Marc Minkowski. Η ηχογράφηση αυτή έλαβε ένα "Δέκα" από το περιοδικό Répertoire και κέρδισε τον τίτλο της "καλύτερης γαλλικής ηχογράφησης της χρονιάς" στο μουσικό διαγωνισμό " Cinquièmes Victoires de la Musique". Οι ηχογραφήσεις αυτές έτυχαν της χορηγίας της εταιρείας D.W.D.
Μεταξύ των εταιρειών που του προσφέρουν την υποστήριξή τους, το Ορχηστρικό Σύνολο του Παρισιού ευχαριστεί τις Parcs G.T.M. Entrepose, την Τράπεζα Odier Bungener Courvoisier, Bouygues Télécom και την Matra Marconi Space.