Pedro Ignacio Calderon

Γεννημένος στο Paraná, επαρχία του Entre Rios, στην Αργεντινή, το 1933, ξεκίνησε τις σπουδές του σε πολύ νεαρή ηλικία με καθηγητές όπως τους Alberto Ginastera, Luis Gianneo, Fioro Ugarte, Vicente Scaramuzza και Francisco Amicarelli. Παρακολούθησε σειρά μαθημάτων Ορχηστρικής Διεύθυνσης με μαέστρο τον Hermann Scherchen, διευθύνοντας το πρώτο του κοντσέρτο στο Paraná σε ηλικία 15 ετών. Στο Buenos Aires η πρώτη του ερμηνεία έλαβε χώρα το 1954 και από τότε η δραστηριότητά του υπήρξε συνεχής διευθύνοντας όλους τους ορχηστρικούς οργανισμούς του Buenos Aires.
Κατά τη χρονική περίοδο 1958-1959 διετέλεσε κύριος διευθύνων της συμφωνικής ορχήστρας Tucumán. Αφού του απονεμήθηκε η υποτροφία του Κρατικού Ταμείου Τεχνών το 1959, πήγε στην Ιταλία για να συμμετάσχει σε μια σειρά μαθημάτων για την ορχηστρική διεύθυνση με μαέστρο τον Fernando Previtali. Τον Απρίλιο του 1963 πήρε μέρος στον διαγωνισμό Ορχήστρας Νέων Μαέστρων «Δημήτρης Μητρόπουλος» ο οποίος διοργανώθηκε από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Νέας Υόρκης, καταλαμβάνοντας μία από τις τρεις πρώτες θέσεις. Προτάθηκε για τη θέση του Μουσικού Διευθυντή στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Buenos Aires το 1966 θέση στην οποία παρέμεινε ως το 1980. Ως Διευθυντής της Μουσικής Ορχήστρας του Buenos Aires πραγματοποίησε αρκετές περιοδείες σε όλη τη Λατινική Αμερική το 1968 και τις Ηνωμένες Πολιτείες, Κεντρική και Νότια Αμερική το 1970 και 1972 κατακτώντας επάξια τους επαίνους των ειδικών κριτικών για τις εκτελέσεις τους. Έχει διευθύνει πολλές ορχήστρες στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη όπως τις ακόλουθες: Suisse Romande, Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βαρσοβίας, Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, Ορχήστρα Santa Cecilia της Ρώμης, RAI του Μιλάνο, Ορχήστρα της Μαδρίτης, Ορχήστρα "George Enescu" του Βουκουρεστίου, Ορχήστρα του Παρισιού «Concerts Pasdeloup», Ραδιοφωνική και Τηλεοπτική Ορχήστρα του Βουκουρεστίου, Φιλαρμονική Brighton της Αγγλίας, Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ, Εθνική Ορχήστρα της Τουλούζης και Εθνική Ορχήστρα Lille της Γαλλίας, μεταξύ πολλών άλλων. Στον τομέα της όπερας διηύθυνε «La Boheme», «Rigoletto», «Carmen», «Le Cocq d’Or», «Tannhäuser», «La Vida Breve», «Madama Butterfly», «La Traviata», τις πρεμιέρες στην Αργεντινή των «Benvenuto Cellini», «Salome» και «Boris Gudunov», και την παγκόσμια πρεμιέρα της Όπερας «Maratón» του Pompeyo Camps. Κατά τη χρονική περίοδο 1976-1977 υπήρξε Γενικός Διευθύνων και το Δεκέμβριο του 1987 έως 1989 Καλλιτεχνικός Διευθύνων του Θεάτρου Colón στο Buenos Aires. Το 1987 και 1996 κέρδισε το βραβείο του καλύτερου Διευθύνοντος Ορχήστρας το οποίο του απονεμήθηκε από την Ένωση Κριτικών Αργεντινής. Το 1987 διετέλεσε ξανά Καλλιτεχνικός Διευθύνων στη Φιλαρμονική Ορχήστρα έως το 1989. Υπήρξε μέλος του σώματος κριτών του Διεθνούς Οργανισμού Santander και ήταν υπεύθυνος της Διεθνούς Ορχήστρας Νέων της Λατινοαμερικάνικης Μουσικής Νεολαίας στη Bogotá το 1990. Κατά την περίοδο του 1992 υπήρξε Μουσικός Διευθύνων της Ορχήστρας Estable στο Θέατρο Colón. Υπήρξε Εθνικός Διευθύνων Μουσικής και Χορού και από το 1994 είναι Μουσικός Διευθύνων της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας. Κατά τη διάρκεια του 1998, στην πεντηκοστή της επέτειο, πραγματοποίησε μία πολύ σημαντική περιοδεία, δίνοντας επτά κοντσέρτα στην Ιαπωνία και ένα στο Λος Άντζελες (ΗΠΑ) μεγάλου ενδιαφέροντος και από το κοινό αλλά και τους κριτικούς. Το 1999 του απονεμήθηκε το «Platinum Konex» στον καλύτερο διευθυντή ορχήστρας της δεκαετίας όπως και το βραβείο «Manzana de las Luces».