Jackie Allen

Το άλμπουμ Love is Blue αποτελεί τη συνέχεια της δουλειάς The Men in my Life που η κριτική είχε υποδεχθεί με θέρμη. Το νέο άλμπουμ καταγράφει ακόμη εντονότερα τις "δονήσεις" και τα συναισθήματα που η Jackie Allen είναι σε θέση να ξυπνήσει. Στη δουλειά αυτή πρωταγωνιστεί και πάλι το μουσικό σύνολο που ακολουθεί τη Jackie Allen στις περιοδείες της και αναλαμβάνει την ακουστική μουσική επένδυση. Διασκευαστής και παραγωγός είναι ο Rob Mathes (Vanessa Williams, Tony Bennett, Rod Stewart, Carly Simon και Eliane Elias). Η διακριτικά όμορφη εμμονή της με τη ζωή, την αγάπη και το πάθος ανθίζει και μετατρέπεται σε μεστή μουσική έκφραση, ξεκινώντας από το στοχαστικό πρώτο κομμάτι, και κρατά την προσοχή του ακροατή καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Ένα πλήρες άλμπουμ – από την αρχή μέχρι το τέλος!
" Η τέχνη του λιτού…" 1/2 Down Beat
"… μουσικά εξεζητημένο, καλλιτεχνικά τολμηρό", Howard Reich, Chicago Tribune
"… σπινθηροβόλα ερμηνεία", Don Heckman, L.A. Times
Τα χρώματα μπορούν να προσδιορίσουν τόσο τη μουσική όσο και τα συναισθήματα. Το πάθος μπορεί να είναι κόκκινο της φωτιάς, πρασινίζουμε από ζήλια, ενώ η διάθεσή μας μπορεί να περνά από το κίτρινο του ήλιου στο βαρύθυμο γκρι. Η μουσική βρίσκει και αυτή τις αντιστοιχίες της στα χρώματα: σόλο σε πυρακτωμένο (λευκό), απαλά μπλουζ (όπου "μπλουζ", στα αγγλικά, είναι ομόηχη λέξη με αυτήν του μπλε χρώματος) και ουράνια τόξα από γεμάτες χρώμα νότες "γαργαλίζουν" τις αισθήσεις μας.
Για τη δουλειά αυτή, η Allen επέλεξε να επικεντρωθεί στην πιο σκοτεινή πλευρά της πιο ισχυρής από τις ανθρώπινες σχέσεις, την αγάπη. Έτσι, ο ίδιος ο τίτλος, Love is Blue (Η Αγάπη είναι Μπλε, όπου "blue", στην αγγλική γλώσσα, αναφέρεται τόσο στο μπλε χρώμα όσο και στο συναίσθημα της θλίψης και της μελαγχολίας), αποτελεί μια αναφορά που υποδηλώνει υπαινίσσεται τόση λαχτάρα και ερωτηματικά όσα γεννά η ίδια η αγάπη. Η κατάλληλη δήλωση για μια συλλογή τραγουδιών που εκφράζουν μια εικόνα όχι και τόσο τέλεια ως προς τις σχέσεις στην οποία ακόμη και οι πιο ερωτευμένοι μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους. Η διακριτικά όμορφη εμμονή της με τη ζωή, την αγάπη και το πάθος ανθίζει και μετατρέπεται σε μεστή μουσική έκφραση, ξεκινώντας από το στοχαστικό πρώτο κομμάτι, και κρατά την προσοχή του ακροατή καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ.
Το πρώτο κομμάτι του Love is Blue, "Lazy afternoon" ("τεμπέλικο απόγευμα"), με τη συνοδεία μαρίμπα, θέτει τα πρώτα στοιχεία που θα δημιουργήσουν μια πάρα πολύ προσωπική εμπειρία ακρόασης. Το δεύτερο κομμάτι, "Go" ("Φύγε") γράφτηκε από την Allen πριν από δέκα σχεδόν χρόνια. Το τραγούδι υπέστη ριζικές αλλαγές έως ότου αποκτήσει τη σημερινή του μορφή. "Δε μου άρεζαν οι στίχοι, αλλά μου άρεζε η μελωδία", λέει η Allen. "Έκανα διάφορες προσπάθειες να ξαναγράψω το τραγούδι, αλλά δεν πετύχαινα το ποθητό αποτέλεσμα".
Δουλεύοντας με τη φίλη της και σεναριογράφο Oryna Schiffman, η Allen ξαναδούλεψε το "Go", μετατρέποντάς το σε μια σκοτεινή ερωτική ιστορία μιας γυναίκας που προσπαθεί να δώσει σε έναν φίλο της κάθε λογής λογικά επιχειρήματα για να θέσει τέλος σε μια σχέση του. Αν και η αφηγήτρια μιλά ως αμερόληπτος κριτής, στο τέλος του τραγουδιού γίνεται ξεκάθαρο ότι οι συμβουλές που δίνει ξεκινούν από τη λαχτάρα και το πάθος που κρύβονται στην καρδιά της γυναίκας αυτής για τον άνδρα με τον οποίο μιλά.
Η Allen και η Schiffman συνεργάστηκαν επίσης στο "Moon of deception" ("Το Φεγγάρι της Παραπλάνησης"), ένα ερωτικό τραγούδι που ανατρέπει τελείως τους στερεότυπους ρεμβασμούς περί φεγγαρόλουστης ομορφιάς. Ξεκινώντας με τα λόγια "Ένας συγγραφέας χωρίς πένα, ένα ρολόι που δεν ξέρει πότε, ένα παράθυρο χωρίς θέα", το τραγούδι δεν οδηγεί στο να βρει κανείς την ομορφιά παντού στο φεγγαρόφωτο αλλά, αντίθετα, στο να δεις τα ψέματα που παίρνουν μορφή στο μυαλό εκείνου που μαγεύεται από τη λάμψη του φεγγαριού. "Το τραγούδι μιλά για την παραπλάνηση που φέρνει το φεγγάρι και τα ψέματα που εκφράζουν οι συνηθισμένοι στίχοι αμέτρητων τραγουδιών που έχουν γραφτεί για το φεγγαρόφωτο", εξηγεί η Allen. "Το φεγγάρι μπορεί να σε κάνει να πιστέψεις πολλά πράγματα που, όμως, σπάνια είναι αληθινά".
Πέραν του ότι παρέχει το θέμα στη δουλειά στη δουλειά αυτή, το ομότιτλο με το άλμπουμ τραγούδι έχει ιστορία για την Allen που έχει την ανάμνηση μιας ενόργανης διασκευής του "Love is Blue", στο ραδιόφωνο, όταν ήταν μικρή. "Δεν ήταν παρά ένα ποπ τραγούδι και η μελωδία του δίνονταν από ένα ύποπτο αρπίχορδο" θυμάται η τραγουδίστρια. "Δεν ήξερα ότι το τραγούδι είχε στίχους. Αργότερα ανακάλυψα ότι οι πρωτότυποι στίχοι του Love is Blue είχαν γραφτεί στα γαλλικά, και οι στίχοι αυτοί ήταν όμορφοι και αγνοί κι εκφράζανε μια άποψη της αγάπης πιο σκοτεινή απ’ αυτήν που βρίσκεις στα περισσότερα τραγούδια". Αν και η Allen ηχογράφησε το τραγούδι στα αγγλικά, σκοπεύει να το τραγουδήσει και στα αγγλικά και στα γαλλικά στις ζωντανές παρουσιάσεις της.
Η διερεύνηση της έννοιας της ατελούς σχέσης αγάπης προχωρά ακόμη περισσότερο σε τραγούδια όπως το "Pavement Cracks" ("Ραγίσματα στο πλακόστρωτο"), ένα τραγούδι της Annie Lennox που περιλαμβάνεται και στο πρόσφατο σόλο άλμπουμ της Lennox, και το "You Become my Song" ("Γίνεσαι το τραγούδι μου") μια διασκευή του "Isn’t this my sound around me" του Bobby Hutcherson, με νέους στίχους. Ναι, παρόλη τη σκοτεινή άποψη που εκφράζει η Allen για τις σχέσεις στο Love is Blue, η ίδια είναι παντρεμένη, ευτυχισμένη και περήφανη νέα μητέρα. Όμως, η συζυγική αυτή ευτυχία δεν επηρεάζει την ικανότητά της να δημιουργεί συναισθηματικά αγαθά μέσω μιας ηδυπαθούς μπαλάντας για την "αγάπη που πήγε στραβά". "Το να είσαι ερωτευμένος δεν αλλάζει απαραιτήτως τα πράγματα", λέει. "Οι σκέψεις αυτές ακόμη γυρνούν μέσα μου και είναι σίγουρη ότι βρίσκουν απήχηση σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους". Στη δουλειά αυτή εμφανίζεται και πάλι το μουσικό σύνολο που ακολουθεί τη Jackie Allen στις περιοδείες της και αναλαμβάνει την ακουστική μουσική επένδυση. Με τους: John Moulder – κιθάρες, Laurence Hobgood – πιάνο, Rob Marthes – Rhodes – εκκλησιαστικό όργανο, πλήκτρα, Hans Sturm – ακουστικό μπάσο, Dane Richeson – μαρίμπα, ντραμς και κρουστά και Frank Glover - κλαρινέτο. Η παραγωγή είναι του Rob Marthes (Vanessa Williams, Tony Bennett, Rod Stewart, Carly Simon Eliane Elias) με διασκευές των Rob Marthes και Laurence Hobgood και τεχνικό ήχου του Greg Calbi.
Γεννημένη στο Γουισκόνσιν, η Allen μπήκε στον κόσμο της μουσικής χάρη στον πατέρα της, το Louis (Gene) Allen, παίκτη τούμπα Dixieland ο οποίος δίδαξε σε κάθε ένα από τα πέντε παιδιά του να παίζουν ένα χάλκινο πνευστό (το πρώτο όργανο που έμαθε να παίζει η Jackie ήταν το γαλλικό κόρνο). Σπούδασε μουσική στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν Μάντισον, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα του σεβαστού Καθηγητή Μπάσου και Τζαζ Richard Davis, ο οποίος υπήρξε σημαντικός καλλιτέχνης στις ηχογραφήσεις της Blue Note κατά τη δεκαετία του 60.

Άλλες δισκογραφικές δουλειές

Η πρώτη δισκογραφική δουλειά της Allen για την εταιρεία Α440 Music Group, The Men in my Life ("Οι Άνδρες της Ζωής μου"), περιλαμβάνει τραγούδια που έγιναν γνωστά μέσα από τις ερμηνείες γνωστών ανδρών τραγουδιστών και τραγουδιστών / στιχουργών τόσο στο χώρο της τζαζ όσο και σε αυτόν της ποπ. Το άλμπουμ ξεκίνησε από την 25η θέση του Billboard για τη τζαζ και παρέμεινε εκεί έως την κυκλοφορία του, την άνοιξη του 2003. Ο Rick Kigan του WGN Radio το αποκαλεί: " ένα εκπληκτικό, εκπληκτικό CD". Ενώ ο Don Heckman, των Times του Los Angeles, το αποκαλεί: "αστραφτερή ερμηνεία".
Με παραγωγό το δυο φορές βραβευμένο με Γκράμμυ Ralph Jungheim, το άλμπουμ της Jackie " Which?" ("Ποιός;") (Naxos) κυκλοφόρησε σε 38 χώρες. Ο Kirk Silsbee, που γράφει στα Down Beat, Jazziz, Stereophile θεωρεί το "Which?" "το κοντινότερο στην τελειότητα άλμπουμ τραγουδιστή που θα έχουμε ακούσει τη φετινή χρονιά". Το άλμπουμ Landscapes – Bass Meets Voice ("Τοπία – Το μπάσο συναντά τη φωνή") (Red Mark Records) είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της με το μπασίστα Hans Sturm. Ο Dave Nathan (All Music Guide) περιγράφει την ερμηνεία της ως "εντυπωσιακή… η φωνή της παίρνει περισσότερες μορφές από εκείνες που δικαιούται κανείς να αναμένει να παραχθούν από τις ανθρώπινες φωνητικές χορδές…"
Η δισκογραφική δουλειά με την οποία έκανε το ντεμπούτο της και που ήταν δική της παραγωγή, Never Let Me Go ("Μη μ’αφήσεις ποτέ να φύγω") (Lake Shore Jazz) έτυχε εξαιρετικής κριτικής στα Down Beat, Jazz Times, Swing Journal και Chicago Tribune ενώ παρέμεινε στα 20 καλύτερα άλμπουμ του Gavin Jazz Chart επί 13 εβδομάδες. Στο πάντα αγαπημένο χριστουγεννιάτικο άλμπουμ Santa Baby και Autumn Leaves ("Φθινοπωρινά Φύλλα") (και τα δυο στην εταιρεία RA Records) η Jackie συνεργάζεται με την τραγουδίστρια και πιανίστρια Judy Roberts. Καθώς είναι δυο από τις πλέον δημοφιλείς γυναίκες καλλιτέχνες του Σικάγο, η συνεργασία τους ενέπνευσε μια ετήσια σειρά συναυλιών RSO. Για την εφημερίδα Chicago Tribune, το Santa Baby είναι: "το πλέον χαρισματικό των χριστουγεννιάτικων άλμπουμ".
Εμφανίσεις
Το εκπληκτικό ταλέντο της Jackie την οδήγησε να πραγματοποιήσει εμφανίσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Πραγματοποίησε περιοδεία στο Μαρόκο, ως μέρος μιας πολιτιστικής περιοδείας καλής θέλησης, στη Βραζιλία –με το ντουέτο της μπάσο / φωνή- και στην Κίνα όπου ήταν η μοναδική καλλιτέχνιδα της τζαζ μεταξύ των πρώτων ονομάτων που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Μουσικής του Πεκίνου. Εμφανίζεται συχνά στην Ευρώπη όπου συμμετείχε δυο φορές στο Φεστιβάλ Τζαζ της Βόρειας Θάλασσας (North Sea Jazz Festival), στα Φεστιβάλ του Mittenwald και του Reutlingen, στη Γερμανία, στα Φεστιβάλ Edinburgh Fringe (Εδιμβούργο) και Scottish Double Bass. Σε εθνικό επίπεδο, έχει πραγματοποιήσει περιοδείες στις μεσοδυτικές πολιτείες όπως και στη Δυτική ακτή, ενώ εμφανίστηκε πολλές φορές στο Λος Άντζελες. Ερμήνευσε τραγούδια της στο Συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Δασκάλων της Τζαζ, στη Νέα Ορλεάνη, στο Φεστιβάλ Τζαζ του Σικάγο, στη Ραβίνια ενώ φέτος θα πραγματοποιήσει το ντεμπούτο της στο Διεθνές Φεστιβάλ Τζαζ του Ντιτρόιτ.
Διδασκαλία και άλλα
Η Jackie Allen είναι μεταξύ των λειτουργών διδασκαλίας της τζαζ με την μεγαλύτερη επιρροή και που χαίρει ιδιαίτερου σεβασμού στο Σικάγο. Έχει διδάξει πολλούς επιτυχημένους τραγουδιστές του Σικάγο στο Κολέγιο Elmhurst και στο Old Town School of Folk. Έχει συχνά πραγματοποιήσει εμφανίσεις με πανεπιστημιακά σύνολα μουσικής τζαζ ως προσκεκλημένη ερμηνεύτρια συμπεριλαμβανομένων των Πανεπιστημίων Ρούζβελτ, Ντεπωλ, του Γουισκόνσιν, της Αιόβα, και του Κρατικού Πανεπιστημίου του Ball. Πέρυσι, έδωσε συναυλία με τη Συμφωνική Ορχήστρα Muncie για ένα Απόγευμα του Col Porter. Ήταν συμπαραγωγός και πρωταγωνίστρια στο φιλανθρωπικό σόου "Αμέρικα 1941", με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό John Mahoney γνωστό για τη δουλειά του στην επιτυχημένη τηλεοπτική κωμωδία Frasier. Υπηρέτησε ως διευθύντρια της Εθνικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών της Ηχογράφησης (National Academy of Recording Arts and Sciences – NARAS), επί δυο εξάμηνα. Ο πατέρας της Jackie, Louis (Gene) Allen, παίζει τούμπα Dixieland τζαζ και εκείνη ξεκίνησε παίζοντας γαλλικό κόρνο πριν συνεχίσει με τις σπουδές φωνητικής και τζαζ στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν, του Μάντισον.