Χάρη στο εξαιρετικό του ταλέντο στο πιάνο, ο Fazil Say συγκίνησε τόσο το κοινό όσο και τους κριτικούς επί περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια, με έναν τρόπο που είναι πλέον σπάνιος στον όλο και πιο υλιστικά και περίπλοκα οργανωμένο κόσμο της κλασικής μουσικής. Οι ζωντανές εμφανίσεις του έχουν “κάτι” διαφορετικό. Είναι πιο άμεσες, πιο ανοιχτές, πιο συναρπαστικές, αγγίζοντας το κοινό κατευθείαν στην καρδιά. Και αυτό ακριβώς είναι που σκεφτόταν ο Γερμανός συνθέτης Aribert Reimann το 1987 όταν, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Άγκυρα, είχε την ευκαιρία, μάλλον τυχαία, να εκτιμήσει το παίξιμο του δεκαεφτάχρονου τότε πιανίστα. Ζήτησε άμεσα από τον Αμερικανό πιανίστα David Levine που τον συνόδευε στο ταξίδι του να έρθει στο ωδείο της πόλης, λέγοντας τις λέξεις που θα έμεναν στην ιστορία: “Πρέπει οπωσδήποτε να τον ακούσεις, αυτός ο νεαρός παίζει σαν διάβολος”.
Ο Fazil Say παρακολούθησε τα πρώτα του μαθήματα στο πιάνο με το Mithat Fenmen, μαθητή του σπουδαίου Alfred Cortot στο Παρίσι. Ο Fenmen διαισθάνθηκε το μεγάλο μουσικό χάρισμα του μαθητή του και του ζήτησε να αυτοσχεδιάζει κάθε μέρα πάνω σε μουσικά θέματα πριν περάσει στις βασικές ασκήσεις τεχνικής. Αυτή η επαφή με τις ελεύθερες και δημιουργικές διαδικασίες και μορφές καλλιέργησε το τεράστιο ταλέντο του Say στον αυτοσχεδιασμό, δημιουργώντας τον πιανίστα και συνθέτη που είναι σήμερα.
Από το 1987 ο Fazil Say τελειοποίησε τις δεξιότητές του ως κλασικός πιανίστας με τον David Levine, πρώτα στη Musikhochschule “Robert Schumann” στο Ντίσελντορφ και στη συνέχεια στο Βερολίνο, στο Universität der Künste Berlin. Αυτό διαμόρφωσε την αισθητική του βάση ειδικότερα για τις ερμηνείες των Mozart και Schubert. Η εξαιρετική του τεχνική του επέτρεψε πολύ σύντομα να χαλιναγωγήσει ακόμη και τα δυσκολότερα κομμάτια του ρεπερτορίου. Και είναι ακριβώς αυτό το μείγμα λεπτότητας που απαιτούν τα έργα των Bach, Haydn και Mozart και δεξιότητας βιρτουόζου στα έργα των Liszt, Beethoven και Mussorgsky που του χάρισε τη νίκη στον “International Young Concert Artists Competition” 1994. στη Νέα Υόρκη, το
Έκτοτε έχει παίξει με όλες τις μεγάλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές ορχήστρες και με πολυάριθμους Μαέστρους και έχει χτίσει ένα ποικίλο ρεπερτόριο που ξεκινά από τον Bach, περνά από τους κλασικούς της Βιέννης (Haydn, Mozart και Beethoven) και τους ρομαντικούς και φτάνει έως τη σύγχρονη μουσική, περιλαμβάνοντας και δικές του συνθέσεις για πιάνο. Οι εμφανίσεις του ως προσκεκλημένου καλλιτέχνη οδήγησαν το Fazil Say σε αναρίθμητες χώρες στις πέντε ηπείρους. Εκτός από τις σόλο ερμηνείες του δραστηριοποιείται επίσης στον τομέα της μουσικής δωματίου, όπου συνεργάζεται με τη βιολονίστα Patricia Kopatchinskaja (Μολδαβία), την τσελίστα Sol Gabetta (Αργεντινή), το Borusan Quartet της Κωνσταντινούπολης και πολλούς Τούρκους σολίστες. Από το 2005 έως το 2010 ήταν αποκλειστικός καλλιτέχνης στο Konzerthaus Dortmund. Κατά τη διάρκεια της σαιζόν 2010/11 ήταν μόνιμος καλλιτέχνης στο Konzerthaus Berlin, ενώ το καλοκαίρι του 2011 ήταν το κεντρικό πρόσωπο του προγράμματος του Φεστιβάλ του Schleswig-Holstein. Έχει επίσης συνεργαστεί με φεστιβάλ σε Παρίσι, Τόκιο, Μεράνο, Αμβούργο και Κωνσταντινούπολη.
Στο πλαίσιο της δραστηριότητάς του ως συνθέτη του έχει ζητηθεί να συνθέσει μουσική, μεταξύ άλλων, για το Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ, το WDR (Westdeutscher Rundfunk), το Dortmund Konzerthaus, τα Φεστιβάλ Schleswig-Holstein και Mecklenburg-Vorpommern καθώς και για την Biennale του Μονάχου. Τα έργα του αποτελούνται από συνθέσεις για σόλο πλήκτρα, για μουσική δωματίου, καθώς και από σόλο κοντσέρτα και μεγάλης κλίμακας ορχηστρικά έργα.
Οι ηχογραφήσεις έργων των Bach, Mozart, Beethoven, Gershwin και Stravinsky εγκωμιάστηκαν από την κριτική και απέσπασαν πολλά βραβεία, ενώ η γαλλική εφημερίδα 'Le Figaro' τον αποκάλεσε “ευφυΐα”. Από το 2003 ο Say έχει αποκλειστικό συμβόλαιο με τη γαλλική δισκογραφική εταιρεία 'Naïve'.
Ζει στην Κωνσταντινούπολη και έχει μια κόρη.