Ingo Metzmacher

Ο Ingo Metzmacher, ο αξιόλογος νέος Γερμανός διευθυντής ορχήστρας, είναι σήμερα ένας από τους πλέον περιζήτητους διευθυντές ορχήστρας της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Η καινοτόμος και ρηξικέλευθη δουλειά του με σύγχρονους συνθέτες και οι ολοένα αυξανόμενες σχέσεις του με τις σημαντικότερες σε παγκόσμιο επίπεδο ορχήστρες, τον φέρνουν στην πρώτη θέση μεταξύ των σημερινών διευθυντών ορχήστρας. Από το 1997, η θητεία του ως Γενικού Μουσικού Διευθυντή του Δήμου του Αμβούργου (Όπερα του Αμβούργου και Φιλαρμονική Ορχήστρα του Αμβούργου) τον ανέδειξε σε καλλιτέχνη εκπληκτικής ικανότητας και διορατικότητας. Γεννημένος στο Ανόβερο, γιος φημισμένου τσελίστα, άρχισε να μαθαίνει πιάνο στην ηλικία των έξι ετών και επί πέντε χρόνια, συμμετείχε στη χορωδία των αγοριών του Ανόβερου. Μελέτησε πιάνο, θεωρία και διεύθυνση ορχήστρας στο Ανόβερο, το Σάλτσμπουργκ και την Κολωνία. Το 1981, ο Metzmacher έγινε πιανίστας στο Ensemble Modern, την επιφανέστερη ορχήστρα σύγχρονης μουσικής της Γερμανίας. Το δε 1985, έγινε τακτικός διευθυντής ορχήστρας του Ensemble Modern. Μετά από την αίσθηση που προκάλεσε στο ξεκίνημά του στην Όπερα των Βρυξελλών, το 1988, όταν επενέβη υπέρ του Dohnanyi για το ανέβασμα της όπερας Der Ferne Klang του Franz Schreker, επέστρεψε συχνά στις Βρυξέλλες. Ακολούθησαν πολλές παραγωγές σε εξέχοντα Γερμανικά ιδρύματα όπως αυτά της Δρέσδης, του Αμβούργου και της Στουτγκάρδης. Ήταν επίσης διευθυντής ορχήστρας σε παραγωγές του Cost στο Λος Άντζελες και της Katya Kabanova στη Όπερα του Παρισιού. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του σαιζόν ως Γενικού Μουσικού Διευθυντή της Όπερας του Αμβούργου, διηύθυνε νέες παραγωγές που έγιναν δεκτές με ιδιαίτερη θερμότητα έργων όπως Macbeth, Lohengrin, Peter Grimes, το Hyperion (Υπερίων) του Maderna και Ariane et Barbe-Bleue (Αριάδνη και Κυανοπώγων) του Duka. Κατά τη διάρκεια της σαιζόν 1998/99 διηύθυνε με την ίδια επιτυχία παραγωγές όπως, μεταξύ άλλων, του Wozzek (που ηχογραφήθηκε ζωντανά από την EMI Classics) και του Al gran sole carico d'amore του Nono καθώς και ερμηνείες του νέου μπαλέτου του John Neumeier με τον τίτλο Bartok-Bilder. Ως Μουσικός Διευθυντής της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Αμβούργου, ο Metzmacher σχεδιάζει μια θεματική σειρά συναυλιών για κάθε σαιζόν. Το Δεκέμβριο του 1998 πραγματοποίησε με την ορχήστρα μια τουρνέ στην Ισπανία και ακολούθησε, το Μάιο του 1999, μια μεγάλη τουρνέ στις σημαντικότερες πόλεις της Γερμανίας και της Αυστρίας η οποία έτυχε θερμότατης υποδοχής από τους κριτικούς. Οι νέες παραγωγές της σαιζόν 1999/2000 περιελάμβαναν τα έργα Πηλέας και Μελισσάνθη, Der Freischutz, The Makropoulos Case και Τριστάνος και Ιζόλδη ενώ, στις παραγωγές της σαιζόν 2000/2001 συγκαταλέγονται οι Tri Sestri του Peter Eötvös, Tosca, Boris Gudonov και The Rake's Progress. Ο Ingo Metzmacher θεμελίωσε στενές σχέσεις με πολλές από τις σημαντικότερες ορχήστρες όλου του κόσμου και κάθε σαιζόν εμφανίζεται στα σημαντικότερα μουσικά κέντρα. Εργάζεται κάθε σαιζόν με τη Φιλαρμονική του Λονδίνου και το 2000 έκανε το ξεκίνημά του στις Συναυλίες Περιπάτου του BBC (BBC Proms) με την αγγλική πρεμιέρα της 9ης Συμφωνίας του Henze. Τις επόμενες σαιζόν θα εμφανίζεται κάθε χρόνο στη Βιέννη ενώ, το Μάρτιο του 2001, έκανε την τρίτη του εμφάνιση με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. Συνεργάζεται επίσης τακτικά με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από ένα επιτυχημένο ξεκίνημα με την Ορχήστρα του Cleveland, συνεργάστηκε με τη Φιλαρμονική του Λος Άντζελες, την Ορχήστρα της Μινεσότα, τη Συμφωνική του Τορόντο, την Ορχήστρα της Φιλαδέλφεια καθώς και τη Συμφωνική του Pittsburgh. Ο Metzmacher πραγματοποίησε την πρώτη του συνεργασία με τη Συμφωνική της Βοστόνης το Μάρτιο του 2001 και αμέσως προσεκλήθη να επαναλάβει τη συνεργασία αυτή τις επόμενες δυο σαιζόν. Το 2001/2002, ο Metzmacher έκανε επίσης την πρώτη του εμφάνιση με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, τη Συμφωνική του Σικάγο και τη Συμφωνική του Σαν Φρανσίσκο και έγινε αντικείμενο ιδιαίτερα θετικής κριτικής. Κατόπιν επιστρέφει στη Royal Concertgebouw Orchestra του Άμστερνταμ και συνεργάζεται για πρώτη φορά με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου. Ο Ingo Metzmacher ηχογραφεί για την EMI Classics από το 1992 οπότε και το πρώτο του CD, A Portrait of Charles Ives (Πορτραίτο του Charles Ives) με το Ensemble Modern είχε προταθεί για το Μουσικό Βραβείο της Γερμανίας και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο (Grand Prix) της Ακαδημίας Charles Cros. Τον επόμενο χρόνο, ο Metzmacher ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ηχογραφήσεων συμφωνιών του Karl Amadeus Hartmann με τη Συμφωνική Bamberg. Οι οκτώ πλήρεις εκδόσεις των συμφωνιών, εκδόθηκαν ξανά το 2000. Πολλές από τις ηχογραφήσεις αυτές έχουν στεφθεί με βραβεία, μεταξύ των οποίων η Τέταρτη Συμφωνία έλαβε το Star of the Month (Αστέρι του Μήνα) από τη Fonoforum, ενώ η ερμηνεία της Πρώτης Συμφωνίας μαζί με τα έργα των Schönberg, Nono και Martiniu έλαβαν το βραβείο ECHO 1996 Klassik Deutscher Schallplattenpreis. Η έκδοσή του της Συμφωνίας Αρ. 9 του Henze με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου και τη Χορωδία του Ραδιοφώνου του Βερολίνου έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Πιο πρόσφατα, η ΕΜΙ εξέδωσε ζωντανές ηχογραφήσεις των Πρωτοχρονιάτικων Συναυλιών του από το Αμβούργο με τον τίτλο Ποιος φοβάται τον Εικοστό Αιώνα. Οι συνθέτες που περιλαμβάνονται στους δίσκους αυτούς είναι, μεταξύ άλλων, οι John Admas, Bernstein, Henze, Kagel, Ives, Stravinsky, Ravel, Kurt Weil, Aton Plate, Takemitsu, Shostakovich και άλλοι. Ο Ingo Metzmacher έλαβε δυο πολύ σημαντικά βραβεία το 1998, ως "Διευθυντής Ορχήστρας της Χρονιάς" από το ECHO Preis της Γερμανίας καθώς και ως "Διευθυντής Ορχήστρας Όπερας της χρονιάς" από το εξέχον Γερμανικό περιοδικό όπερας Opernwelt.