ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου (aka TaRaM) κατασκευάζει κι ερμηνεύει ένα καλειδοσκόπιο από μουσικά σπαράγματα που μιλούν για τους ανθρώπους και τα αστέρια.
Μουσικές εξωτικές και οικείες πλέκονται, μεταμορφώνονται κι εξελίσσονται σε μία αναζήτηση της ουσίας του ελάχιστου και του μέγιστου, του ταπεινού και του μεγαλειώδους, του απολύτως κοντινού και του απείρως μακρινού.  
Ο πυρήνας αυτής της διαρκώς μεταβαλλόμενης μουσικής ύλης είναι η Herma του Ιάννη Ξενάκη, ένα πλέγμα (κυριολεκτικώς) πάνω στο οποίο εξυφαίνονται σπαράγματα από τα Νυχτερινά του Chopin αλλά και άλλα μουσικά θραύσματα σαν ουράνια σώματα σε ένα ισοτροπικό σύμπαν.  
Τα όρια αυτού του μουσικού σύμπαντος (και της παράστασης αυτής) είναι τα όρια της ανθρώπινης νοσταλγίας για το άπιαστο και τα αέναο και σκιαγραφούνται από μουσικές του Liszt, του Ligeti και του Takemitsu, οι οποίες γεννιούνται και χάνονται μέσα στη σιωπή.