ΡΕΣΙΤΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΑΤΡΟΥ:
ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

---

H. Duparc: L’Invitation au Voyage
H. Berlioz: Villanelle
                  (από τον Κύκλο Les Nuits d’Été)
J. Massenet: Élégie
E. Chausson: Le Temps des Lilas
                     (από τον Κύκλο Poème de l’Amour et de la Mer)
M. Ravel: Ξύπνησε Πετροπέρδικα
               (από τον Κύκλο Cinq Mélodies Populaires Grecques)
Γ. Κωνσταντινίδης: Αυτή Είναι η Ηδονή μου
                              (από τον Κύκλο Πέντε Τραγούδια της Προσμονής)
Μ. Χατζιδάκις: Ποιός είν’ Τρελός από Έρωτα
                       (από τον Κύκλο Ο Μεγάλος Ερωτικός)
Μ. Χατζιδάκις: Με την Πρώτη Σταγόνα της Βροχής
                      (από τον Κύκλο Ο Μεγάλος Ερωτικός)
G. Puccini: A Te
G. Puccini: Sole ed Amore
G. Puccini: Terra e Mare
R. Soutullo Otero/
J. Vert Carbonell: Ya Mis Horas Felices
                            (από τη Zarzuela La del Soto del Parral)
F.A. López: Diga Usted, Señor Platera
F.M. Torroba: Amor, Vida de mi Vida
                     (από τη Zarzuela Maravilla)

---

Μια μουσική περιήγηση στη Μεσόγειο

Η Μεσόγειος, χωνευτήρι αρχαίων μύθων και διαχρονικών παραδόσεων, γιορτάζει την άνοιξη με κάθε ευκαιρία. Η άνοιξη ως αναγέννηση αλλά και ως τέλος μιας εποχής, αποτελεί κεντρικό θέμα σε όλες τις τέχνες, με αποκορύφωμα την ποίηση.
“Κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό πάνω από την πληγή του κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του” (Γιάννης Ρίτσος).
Οι εποχές της Άνοιξης, με έργα των Berlioz, Duparc, Puccini, Ortega, Χατζιδάκι κ.α., επιχειρούν να μας διηγηθούν τις διαφορετικές υφές της άνοιξης μέσα από τον διάφανο γαλλικό ιμπρεσιονισμό, τις ηλιόλουστες μελωδίες της Ιταλίας, το ισπανικό φολκλόρ και την αρχαιοελληνική πεντατονία.